1)Working Late (Intro)2)The Coathanga feat. C.O.S.
3)Mannibalector feat. Crookwood, C.O.S.
4)Look What I Did (Skit) feat. Devious
5)Look It’s A Dead Body
6)Sooner Or Later feat. Mr. Blap
7)Fucc Off Again (Skit)
8)Suicide Watch feat. Devious, Lauren Brinson, First Degree, Don Rob
9)Spit It Out (Skit) feat. C.O.S.
10)Red Dead Bodies feat. G-Macc
11)Blinded By Desire feat. Lauren Brinson
12)Friday Night feat. C.O.S.
13)The Visit (Skit) feat. Lauren Brinson
14)ICU feat. Tech N9ne
15)I’m Not Perfect feat. G-Macc, C.O.S., Crookwood
16)I Don’t Think My Momma Ever Loved Me feat. Mr. Blap
17)Eating Fingers (Skit) feat. Marcell Anders, Brandon Wade
18)Therapy Session feat. Bleezo, Big No Love, Sav Sicc, Brya Akdersen
19)It Happens feat. First Degree, The DE And Tall Cann
20)Takin’ Online Orders feat. Tech N9ne
21)Outro feat. Lauren Brinson
Ten jebany psychopata z Sacramento powrócił! A w zasadzie to uderzył znowu, bo jego słuchacze na pewno pamiętają dobrą płytę sprzed roku. U mnie osobiście ,,Dinner And A Movie” nie znalazła się w gronie 20 najlepszych albumów 2010 roku, ale nie mogę powiedzieć, abym się nią zawiódł. Niektóre kawałki np. ,,Nutt Bagg” czy ,,I Hate When Niggas Get On The Phone When They Around Me” słucham aż do dzisiaj sobie na telefonie czy kompie. Jak nie trudno zauważyć po blogu, gangsta-rapu słucham rzadko, ale są artyści reprezentujący ten nurt, których nowe wydawnictwa muszę sprawdzić. Jednym z nich jest właśnie Brotha Lynch Hung, którego ogólnie uważam za jednego z najlepszych raperów w historii. Oficjalnie debiutował w 1993 roku epką ,,24 Deep” i nagrywa do dnia dzisiejszego, co mnie cieszy.
Nie zastanawiałem się jakiego typu tekstów mam się spodziewać po Lynchu, bo to było oczywiste. Jedyną niewiadomą było dla mnie to, w jakiej formie po naprawdę solidnej płycie sprzed roku, będzie gospodarz krążka. Powiem to od razu - lirycznie jest w wręcz wybornej dyspozycji. Aspekt techniczny zadowoli nawet wybrednych słuchaczy, którzy wielką wagę przykładają do techniki składania rymów. Reprezentant Sacramento doskonale wie, czym jest podwójny rym i jak go użyć. Jednakże dla mnie w przypadku Hunga mogłoby się obejść bez fajerwerków technicznych, ponieważ u niego chodzi przede wszystkim o bezpardonowy wręcz krwawy przekaz. Brotha na ,,Coathanga Strangla” jest bezwzględnym, brawurowym, niebezpiecznym, chorym na umyśle, szalonym psycholem, dla którego kanibalizm, morderstwa, a także połączone te dwie rzeczy w jedną są czymś normalnym - ,,a lot of people have to die that night, I gotta eat so that means you gone fry that night” jak rapuje w ,,Friday Night”. Jest to niesamowicie wymownie zaprezentowane i może teraz przesadzę, ale porównywalne, jeżeli chodzi o siłę rażenia z ,,Season Of The Siccness”. To, o czym rapuje w pierwszej zwrotce ,,ICU” jest przerażająco-obrzydliwe. Jednakże to nie wszystko, co można znaleźć na albumie. Np. numer ,,Sooner Or Later” prezentuje psychologiczne spojrzenie na to, co się dzieje w umyśle Lyncha, ,,Spit It Out” przynosi refleksyjny i depresyjny klimat, a sam tytuł kawałka ,,I Don’t Think My Momma Ever Loved Me” mówi wystarczająco.
the coat, the coathanger, the throat, the throat strangler
banging in GD, online like 3G, I’m coming in 3D
with these bullets and the bullshit
in the back of the van I carry full clips
don’t believe me, watch youtube I pull shit
I cause enough blood that you can fill pools with
you motherfuckers know the name, I’m insane
and I’m still locc 2 da brain, and ain’t nothing to fool with
Nie wiem, kto zajął się warstwą muzyczną, ale podejrzewam, że sam Lynch może za tym stać. W każdym razie brzmienie krążka bardzo mi się podoba. Jest kilka podkładów, które mają w sobie pianino/fortepian. Moimi ulubionymi są ,,Sooner Or Later”, ,,I Don’t Think My Momma Ever Loved Me” oraz ,,Spit It Out (Skit)”. Można odnaleźć także mroczne bity jak ,,ICU” czy w szczególności ,,Mannibalector”. Jako że nie lubię pisać o produkcji, na tym zakończę, mówiąc jeszcze raz – stoi ona na wysokim poziomie. Wspominałem w recenzji najnowszej płyty Reksa, że Bostończyk to ścisła czołówka pod względem flow obecnie. Podtrzymuje to zdanie, ale Brotha Lynch Hung to także ścisła czołówka i co najmniej szczebel wyżej niż Reks. Najlepiej poziom rapera widać, jak nawija szybciej co czyni w ,,Suidice Watch” i ,,Sooner Or Later. Robi to wprost doskonale. Świetnie czuje bit i mistrzowsko płynie. W ,,Mannibalector” także daje popis świetnego flow, zmieniając tempo i genialne akcentując. Jak na tapetę weźmiemy inny numer, a więc ,,Takin’ Online Orders” Lynch w jeszcze inny sposób bawi się wokalem. Podsumowując, jego nawijka jest dopracowana w każdym elemencie. Wspomnę jeszcze o refrenach. Szczególnie świetne, chwytające za serce śpiewane refreny dostarczył Mr. Blap w ,,Sooner Or Later” oraz ,,I Don’t Think My Momma Ever Loved”. Natomiast bardzo wymownie w refrenie ,,Red Dead Bodies” brzmi płacz niemowlaków. Sam gospodarz materiału pokazał, że odnajduje się także w melodyjnych klimatach, co słychać w refrenie ,,The Coathanga”.
Na koniec powiem kilka słów o skitach, których kilka na płycie można znaleźć. Mi one nie przeszkadzają, ponieważ (jak powiedział mój jeden koleżka) budują one klimat. Szczególnie pierwszy, będący intrem, daje mocnego kopa na wejście. Już na sam koniec muszę powiedzieć, że ,,Coathanga Strangla” to kapitalny krążek. Sądzę, że przewyższa ,,Dinner And A Movie”, a także, że jest to najlepsza płyta 2011 roku, jaką miałem okazje do tej pory usłyszeć. Wybitne flow, brutalne teksty z domieszką poruszających plus bardzo dobre brzmienie. Może jedynym minusem jest fakt, że krążek trwa prawie 80 minut, bo to jednak jest długo, ale nie wpływa zbytnio na końcową ocenę.
9/10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz